Zasypiając wieczorem codziennie myślę sobie o naszej chałupie. I codziennie rozstrząsam następujący dylemat: remontować czy rozwalić i postawić coś nowego. Każda z tych opcji ma swoje plusy i minusy. Remont prawdopodobnie byłby tańszy... choć może niekoniecznie, zważywszy na stan, w jakim dana chałupa jest. A w dodatku obawiam się, że byłby to remont wieczny, bo stale coś trzeba wymienić, poprawić, załatać. Wprawdzie trochę prac moglibyśmy zrobić sami (tutaj dodam, że mąż absolutnie jest zwolennikiem nowego), ale doświadczenie budowlane to u nas skromniutkie... oj, skromniutkie. No ale dom jest tradycyjny i piec ma (też tradycyjny i dobrze działający) i może by tak pomalutku, po kawałeczku...
Z drugiej strony nie jest to żaden stuletni zabytek wyróżniający się urodą, tylko pięćdziesięcioletnia chałupa z "brusów" obita dyktą. Pod tę dyktę na wszelki wypadek na razie nie zaglądamy, bo zajrzenie w jednym narożniku poskutkowało koniecznością wymiany tegoż. Przypuszczamy, że podwalina jest do wymiany, a już na pewno na pólnocnej ścianie, bo ta część mocno "siadła". Tak więc wymieniliśmy dach i z roku na rok odkładamy inne remonty :( Zwłaszcza, że finansowo ciągle są jakieś pilniejsze nieprzewidywane wydatki.
A nowy dom, z bala, to drogo. Alternatywne budownictwo? Nie wiem czy starczy nam sił, pierwszej młodości już nie jesteśmy. Fundamenty z kamienia, kiedy w okolicy ani kamyczka? No i czy naprawdę jest nam potrzebny nowy dom? Czy będziemy tam mieszkać na emeryturze, czy tylko spędzać lato, tak jak teraz (ewentualnie dodatkowo jesień i wiosnę)? Bo, że dzieci nie będą tam chciały zamieszkać jest dla nas raczej oczywiste.
